Όπου γης - Τάσος Βυζαντιος
Και το ταξίδι συνεχίζεται: όπου γης, αυτή τη φορά. Πέρα από χρόνο και τόπο, ο ιερέας - ποιητής μας  ανασύρει λέξεις κλεισμένες « στο συρτάρι… για … χρόνια σαν το παλιό καλό κρασί» και ξεκινά ως άλλος Οδυσσέας το ταξίδι του προς τον κόσμο, το παν και το άπειρο, τον άγνωστο συνάνθρωπο, την περιπλάνησή του στα βάθη της ψυχής, που χρειάζεται καθένας να την χάσει για να την ανακαλύψει, αφήνει πίσω του το δικό του μικρόκοσμο και σαλπάρει σε ένα σύμπαν οικουμενικό, χωρίς προορισμό και τέλος, όπου το ταξίδι και μόνο έχει αξία.  Εξοδία και Αλβιώνος σπουδή είναι οι τίτλοι των δύο ενοτήτων του βιβλίου στις οποίες καταγράφεται η προσωπική περιπλάνηση του συγγραφέα μας ανάμεσα σε δύο κόσμους, η συνεχής  μετάπτωση από το ευχάριστο  βίωμα της καθημερινότητας στην οδυνηρή ανάμνηση- αναζήτηση του ανέφικτου νόστου , αναζητώντας  παρηγοριά  «για την πληγωμένη μας φύση, θεραπεία για «τα Βατερλώ της ψυχής μας». Τη θεραπεία «στη χώρα των μεγάλων απουσιών» προσφέρει το θείο δώρο της ποίησης. Με όπλο τις λέξεις ο ιερέας –ποιητής πραγματώνει την υπέρβαση, μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, πυρπολημένος-καιόμενος οραματιστής και αυτόπτης μάρτυρας της γέννησης του «νέου ανθρώπου», μεταμορφώνεται σε «πυροσβέστη των οραμάτων και του μέλλοντος» της κομητείας του.
«Ανακαλύπτοντας των προγόνων το μεράκι δίνουμε νόημα στις δικές μας επιλογές» εξομολογείται ο ίδιος και αφήνεται «στην εμπειρία της ερήμου» αναζητώντας «την επουράνια μεταφύτευση». Περσεφόνη Γιαννέλου

Διδακτική θρησκευτικών - Ιωάννης Αγγ. ΚάπποςΗ διδασκαλία των θρησκευτικών στο σύγχρονο περιβάλλον αποτελεί διακύβευμα υψηλών στόχων και προσδοκιών. Δεν είναι η αναπαραγωγή θρησκευτικών γνώσεων που θα μεταβάλλει τον ευαγγελικό λόγο σε μύθευμα και τις αλήθειες σε νουθεσίες ηθικοπλαστικού περιεχομένου. Δεν είναι η διήγηση που θα μεταφέρει εικόνες μιας άλλης εποχής με διαφορετικές προτεραιότητες. Δεν είναι η μεταφορά του φοβικού λόγου ενός άφιλου Θεού που κρατά την ρομφαία της τιμωρίας. Δεν είναι η φολκλορική αναπαράσταση θρησκευτικών δρώμενων που προκαλεί τη συμμετοχή των ανθρώπων στην εφήμερη χαρά της γιορτής. Δεν είναι η επίκληση μιας αδιόρατης συνείδησης που έχουμε χρέος να κρατάμε ζώσα χωρίς να γνωρίζουμε τη χρησιμότητά της. Δεν είναι η διαχείριση της μεταφυσικής αγωνίας από το ιερατείο. Δεν είναι η νεφελώδης αποκατάσταση στη μεταθανάτια ζωή για την περιστολή των απαιτήσεων στην παρούσα.

Στοιχεία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματολογίας - Περσεφόνη Γρ, Γιαννέλου - ΑΣΕΠ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ