Φαεσφόρος αίνος - Τάσος Βυζάντιος
«Η μέρα άσπρισε σήμερα για κάτι σίγουρα σημαντικό» Με αυτούς τους στίχους ο Τάσος Βυζάντιος ανοίγει τα πανιά του για το ταξίδι του στη θάλασσα των λέξεων.Είναι οι πρώτοι στίχοι από το βιβλίο του «Φαεσφόρος αίνος» με το οποίο κάνει την εμφάνισή του στα ελληνικά γράμματα.  Ένα βιβλίο που μας φέρνει σε κοινωνία με την ποίηση ενός ανθρώπου που υπηρετεί το θείον  του λόγου με τον ίδιο ζήλο που υπηρετεί τον  θεό, μας φέρνει σε επαφή με έναν βαθιά ευαίσθητο άνθρωπο, με μια ψυχή « ελεύθερη και ανάλαφρη», γεμάτη «ήχους βυζαντινούς και πασχαλιές μοσχομύριστες μα πάνω από όλα αναστάσιμες», όπως αναφέρει και ο ίδιος στο ποίημά του, αναμένοντας το Πάσχα. Ο Τάσος Βυζάντιος, όπως θα καταλάβατε είναι ιερέας και διακονεί την ενορία του Αγίου Παντελεήμονος στο Λονδίνο.
Περιποιεί πραγματικά τιμή για την Εκκλησία μας η ύπαρξη τέτοιων κληρικών που αφοσιωμένοι στο θείο έργο τους, βρίσκουν παράλληλα το χρόνο και διακονούν το λόγο, δίνοντάς μας εξαίρετα δείγματα γραφής, μεταφέροντας ένα άρωμα νόστου και αγάπης.  Ο Τάσος Βυζάντιος προσπαθεί να πετάξει το αγκάθι από την καρδιά του πόνου κατανοώντας ότι η αγάπη πρώτα και κύρια είναι πόνος.
Πηγάζει από τον πόνο, όπως από τον πόνο πηγάζει και η ποίηση, κατά τον Έλιοτ. - Γεράσιμος  Λουκάτος

Η γεωμετρία της μνήμης - Γεράσιμος  Λουκάτος
Η γεωμετρία της μνήμης του Γεράσιμου Λουκάτου (εκδόσεις «Ιδεόγραμμα») αφήνει στην ατμόσφαιρα ένα ρίγος αισθήσεων σε υπερένταση. Αυτές οι λέξεις κυριαρχούνται απ΄το πάθος να μετατραπούν σε χρώματα και σε οσμές και σε ήχους, και κυρίως σ΄εκείνη τη φωτιά που επανέρχεται διαρκώς, όπως η παρουσία του ήλιου στα Τρία κρυφά ποιήματα. Απόλυτη και σχεδόν αδυσώπητη, είτε μιλάει το ποίημα για τον ήλιο είτε όχι. Δια βάζω το στίχο «το φεγγάρι έλαμπε σα δόντι αγριόχοιρου», και σκέφτομαι ότι η ομορφιά των μυστικών του Καρούζου και του Σαχτούρη είναι αυτή ακριβώς η απότομη τομή ανάμεσα στον θάνατο και στη λάμψη. Ο Σεφέρης την έκανε φιλοσοφία, ο Εγγονόπουλος ζωγραφική, ο Καρούζος παραλήρημα, ο Σαχτούρης εξπρεσιονισμό. Ορισμένοι νέοι ποιητές ψάχνουν ακόμη να βρουν γιατί άραγε το φεγγάρι μοιάζει με δόντι αγριόχοιρου, και νιώθουν τον φόβο που εμπνέει η σιωπή των απαντήσεων. Αυτή είναι η δική τους γοητεία. - Ελευθεροτυπία  8/1/1992